پژوهشی تطبیقی در باب مبنای مسئولیت مدنی ورزشکاران (در مقابل یکدیگر)

همایون رضایی نژاد(دانشجوی دکتری مدرس)؛امیرحسین رضایی نژاد(دانشجوی دکتری تهران)

منتشر شده در فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی تهران،زمستان95

چکیده     

شناسایی مسئول آسیب‌ها در یک حادثۀ ورزشی با دشواری‌های متعددی روبرو استکه می‌توان آن‌ها را ناشی از شناسایی نشدن مبنای مسئولیت ورزشکاران در خصوص این حوادث دانست. برای یافتن این مبنا نخست باید قلمرو موضوعی (تعریف حادثۀ ورزشی) و مفهومی تقصیر (قواعد حاکم بر آن) را بشناسیم و سپس بیان ویژگی‌های یک فعالیت ورزشی ضروری خواهد بود. این ویژگی‌ها که به‌طور کلی می‌توان آن‌ها را در دو عنوان «دکترین خطرهای ذاتی» و «دکترین (نظریه) پذیرش خطر» خلاصه کرد، بیشترین نقش را در شناسایی مبنای مسئولیت در حوادث ورزشی دارد. نگارندگان با بررسی و تحلیل آرای دادگاه‌های بیگانه و حقوق موضوعۀ ایران، بر این باورند که مبنای مسئولیت مدنی ورزشکاران در مقابل یکدیگر در حقوق خارجی مبتنی بر تقصیر است و نقض قواعد بازی به‌خودی خود به‌منزلة تقصیر نیست. در حقوق ایران، مسئولیت مدنی ورزشکاران در مقابل یکدیگر مبتنی بر نظریۀ قابلیت استناد است.

لینک دانلود